Erken Dönem Uyum Bozucu Şemalar ve Yalnızlığın Üniversite Uyum Düzeyi ile İlişkisi

epyeni bir süreç olan üniversite öğrenimine başlamak, öğrenciden akademik, sosyal ve kişisel alanlardaki deği şimlere uyum göstermesinin beklenmesi anlamına gelmektedir. Araştırma, erken dönem uyum bozucu şemalar ile yalnızlığın üniversite uyum düzeyini açıklamada oynadığı rolü açıklamayı amaçlamaktadır. Bu amaçla Kurumla Bütünleşme Ölçeği, UCLA Yalnızlık Ölçeği ve Young Şema Ölçeği-Kısa Formu (YŞÖ) kullanılmıştır. Ayrıca katı lımcı özelliklerinin belirlenmesi amacı ile demografik bilgi formu kullanılmıştır. Araştırmada regresyon sürecinin gelişimini kontrol etme izni vermesi sebebiyle sıralı (hiyerarşik) regresyon tercih edilmiştir. İlk regresyon modelinde korelasyonda en yüksek ilişki gösteren yalnızlık denkleme tek başına sokulmuştur. İkinci modelde yalnızlığa yüksek korelasyon gösteren kopukluk ve zedelenmiş otonomi şema alanları eklenmiştir. Son modelde ise zedelenmiş sınır lar, diğerleri yönelimlilik ve yüksek standartlar şema alanları denkleme dahil edilmiştir. Üç regresyon modelini kar şılaştırdığımızda Model 1 ile Model 2 arasında önemli bir fark oluştuğu görülmüştür. Ancak, aynı farklılık Model 2 ile Model 3 arasında görülmemiştir. Zedelenmiş otonomi şema alanı ise tüm değişkenlerin bir arada denkleme dâhil edildiği Model 3’te anlamlı bir ilişki göstermiştir, (β = -.19). Sonuç olarak, araştırma bulguları üniversite uyumunun üçte birinden fazlasının erken çocukluk uyumsuz şema alanlarından kopukluk, zedelenmiş otonomi ve yalnızlık ile yordandığını göstermektedir. Zedelenmiş sınırlar, diğerleri yönelimlilik ve yüksek standartlar şema alanları ise üni versite uyumunu açıklamada anlamlı bir katkı sağlamamıştır